Met mijn eigen gestarte onderneming ´Sports Challenge Heestermans´ heb ik WE-link en Aprendo geholpen om een grote groep voor te bereiden op de marathon. Uiteindelijk mocht ik onverwachts ook mee naar New York waar ik ontzettend blij mee was. Uiteindelijk zou ik zelf op het laatste moment ook ineens de Challenge aan gaan door op iemand anders zijn nummer te starten. Hieronder wat vlagen van mijn verhaal :)
Meteen de eerste dagen al werd ik door veel NewYorkers aangesproken of ik de marathon loop terwijl niks van mijn kleding of schoenen hier op wijst. Ik zie er gewoon snel/afgetraind uit en marathonlopers zijn hier De Helden!
Vrijdagochtend zijn we een looptraining gaan doen in Central Parc waar natuurlijk alleen maar marathonlopers waren uit alle landen. Overal werden we aangemoedigd en gaven we highfives. De finish hebben wij al gezien en het enorme parc in zo’n grote stad is natuurlijk sowieso heel mooi. ´s Middags ben ik naar de Marathonexpo geweest en heb ik het bericht gekregen dat ik 95% zeker ben om te mogen starten op iemand anders zijn nummer. Dat was wel een bijzonder moment waarop ineens het besef kwam dat ik op mijn 21e ineens mijn 1e marathon ga lopen hier in New York de grootste ter wereld. Dat is toch niet niks. Thuis meteen even laten weten dat ze mij tijdens de marathon konden volgen onder de naam Fred...
De dag voor de marathon heb ik zelf weer flink wat gelopen op weg naar Rockefeller Center, 1 van de hoogste wolkenkrabbers. Dit is best een groot gebouw waardoor er dagelijks circa 240.000 mensen binnen komen. Hier kwam ik nog mijn vrienden van Pon tegen die vertelden dat je boven door het mooie weer 140km ver kon kijken. Dat leek mij niet gek, kaartje gekocht, met de lift in 14seconden naar boven geknald en hier een tijd rond gelopen, foto’s gemaakt en lekker in het zonnetje zitten genieten van het enorme uitzicht! Eenmaal terug beneden ben ik weer met een omweg langs Central Parc terug gelopen. Kon ik alvast wennen aan grote afstanden lopen voor de marathon binnenkort. Het stikt er trouwens van de hardlopers dwars door de stad heen die denk ik nog een inhaalslag proberen te maken met trainen ook al is dit levensgevaarlijk hier met alle taxi’s en limousines. ´s Avonds dan echt mijn startnummer gekregen en meteen een mooi sponsor shirt van de Gelderlander groep die lopen om geld op te halen voor Energy4All. Even gegeten bij de Mcdonnalds, een mailtje naar huis en vroeg naar bed.
Echt gaaf vond ik het hoe iedereen thuis meeleefde iedereen zou het eens een keer moeten proberen! Ik heb gezien dat eigenlijk iedereen het wel kan, alleen ook gevoeld dat het best ver is als je ongetraind bent. Ik heb natuurlijk een maand gerust en alleen in juli 1x 20km gelopen op NK halve triathlon. Ik ben heel rustig weg gegaan, heb stukken gewandeld om goed te eten, drinken en wat foto´s te maken. Het ging allemaal vrij makkelijk tot 20mile daarna gingen mijn benen protesteren, kreeg ze niet meer goed omhoog van de grond en laatste 8km vaak kramp, in bil, hamstring, kuit etc. het werd echt een strijd om hem uit te rennen maar het is gelukt in 4.31rond. Best lang.... langzaam rennen maakt het op het moment zelf makkelijker maar over het geheel niet omdat je er gewoon veel langer over doet.
Wel een ongelofelijke ervaring van het begin tot het einde, dit is gewoon niet voor te stellen van buitenaf. Met een jonge dame die op een podium het volkslied zingt voor de start tot alle mensen en bandjes langs de kant en alles wat je ziet van de wijken in New York, het parcours, de lopers om je heen en alles.
Na afloop moest ik nog lang in de menigte doorlopen om mijn tas te krijgen en uiteindelijk ook nog helemaal terug gelopen naar mijn hotel waar ik met luid gejuich werd ontvangen. Ook de mensen in New York vinden je een echte held en doen alsof je hem gewonnen hebt ook al had ik dan ruim 2x zo hard moeten lopen.
Tijdens de afterparty met een goede maaltijd en gratis bier storte ik helemaal in. Benen voel je natuurlijk maar geen blessure-achtige pijn, ook nu kan ik nog prima lopen en in tegenstelling tot sommigen de stoep op en af ;) ik heb gewoon gelopen op mijn dunne Inov-8 schoenen zonder demping, veel mensen liepen ook op de Vibram Fivevingers en 1mile heb ik meegelopen met iemand volledig op blote voeten dat was echt gaaf! Veel mensen wankelden dagen erna nog steeds over straat met medaille om de nek want dan ben je een HERO!
He Frank, ik was ook in New York. Heb het net zo ervaren als jij in je verhaaltje schrijft. Al was het wel mijn doel en grote wens om in NY te lopen en te finishen. En dat was voor mij het mooiste sportmoment tot heden. Ik heb sinds die tijd nog geen loopschoenen aangehad, en verbaas me dus er over dat jij de 7-Heuvelen er nog even achter aanplakt.
BeantwoordenVerwijderenGroet
Rene Noorbergen