The four passes

In Stellenbosch is alles sport en wereldtoppers uit de triathlon en goede wielrenners scheppen op over het rijden van ´the four passes´ een grote ronde waarbij je over vier berg passen heen moet fietsen. Ik wist nog niet hoe de route was maar ik had voor mijzelf een grote ronde bedacht die ik een keertje wilde proberen. Ondanks de voorspelling dat het zaterdag 6 december 31 graden zal worden was ik vastberaden er die dag voor te gaan. Hoe mooi het hier ook is was ik die dag graag in Nederland geweest waar mijn familie afscheid nam van mijn oma, in plaats daarvan ben ik ver van de bewoonde wereld gefietst en in gedachten bij hen geweest. Ik houd van de zon en kan goed tegen hitte maar het was verstandig geweest om vroeg te vertrekken maar na een sinterklaas avondje onder de palmbomen en volle maan was het al laat en slapen vind ik ook lekker. Als gevolg daarvan vertrok ik pas om 10.45 en na 10minuten in fietsen door Stellenbosch begon het al met een 7km lange klim tegen Helshoogte die zijn naam eer aan deed. Daarna is het door rijden naar Franschhoek wat ik al veel vaker heb gedaan maar nu was het anders, na het klimmen in de hitte bleef ik in het lichte verzet rijden omdat de wind hard tegen begon te blazen zoals deze vaak opkomt in de middag. Heel even twijfel ik over de route die ik heb gepland maar vlak voordat ik bij de ´echte´ bergen aan kom weet ik een koud blikje cola te kopen en vervolg ik mijn weg met de 16km lange klim ´Franschhoek pass’ ik heb moeite met mijn lichtste versnelling, geniet van de uitzichten en heb het gevoel dat ik in een sauna zit. Bovenop een paar foto´s gemaakt en in de afdaling omringd door berg kloven nog een paar keer in de remmen geknepen om een foto te maken. Beneden kom ik aan bij de Theewaterskloof, groot water tussen de bergen waar nog zwarte verkoolde bomen boven het water uitsteken. Dit geeft een wat mysterieus angstaanjagend gevoel, alsof er dingen gebeurt zijn maar ik weet er niks van. Ik heb voor het eerst mijn ligstuur weer op mijn fiets en probeer er wat tempo in te brengen want terug gaan is inmiddels geen optie meer en hoe ver ik nog moet weet ik niet. Over de brug richting Grabouw krijg ik moeite met de hitte en nergens zijn mensen of kan ik iets te drinken kopen. Ik heb nog wel volle bidons maar wat er uit komt lijkt zoete thee terwijl ik droom van koude cola. Inmiddels start de ´Viljoenspas´ een 9 kilometer lange klim die het zwaarst is van de dag. Eenmaal aan gekomen in Grabouw is het hartstikke druk op straat waar tevens enorm veel troep ligt en ik de enige blanke ben. Toch laat ik mijn fiets maar even buiten staan terwijl ik snel een blikje cola koop die me nieuwe kracht geeft om de borden te volgen richting Kaapstad, ik moet daar niet heen maar volgens mij wel in die richting. De laatste verrassing van de dag is de ´Sir Lowry´s Pass´ die me eigenlijk wel meevalt en bovenop zie ik ineens de zee en Somerset West een plaats die ik ken en waarvan ik weet hoe ik terug moet fietsen naar Stellenbosch. Dat geeft een geweldig gevoel. Normaal kan ik na de klim genieten van de afdaling maar dit keer niet, ik ga misschien maar 10 kilometer per uur zodat ik meteen de remmen verder dicht kan knijpen wanneer ik bijna van de weg word geblazen of richting de auto´s. Niet normaal hoe hard deze wind af en toe gaat en ik kan geen controle houden over mijn fiets dus duurt de afdaling misschien wel net zo lang als de klim. Eenmaal beneden heb ik pijn in mijn rug en handen. Op de rechte weg in Somerset West kan ik rechtop zitten om mijn rug te strekken en in de zwaarste versnelling kan ik haast niet mee trappen zo hard ga ik vanzelf met de wind in mijn rug. De afslag naar Stellenbosch is een golvende weg die ik goed ken en de wind is gelukkig niet tegen maar ook niet mee. Ik probeer nog even flink door te trappen zodat ik eerder thuis ben en merk dat ik inmiddels wel genoeg zon heb gehad voor vandaag. Ik blijk ´the four passes´ te hebben gereden in zes uur en 45 minuten, mijn herdenking vanaf de andere kant van de wereld.