03.00uur
Ik geef het op, kan echt niet meer slapen en besluit wel te blijven liggen maar wat goede muziek te luisteren. Om 21.30 naar bed gegaan en rond 22.00 uur ben ik gaan slapen, toen ik wakker werd dacht ik dat het bijna tijd zou zijn maar na een blik op de klok blijkt het nog niet eens nacht te zijn. Ik ben niet echt het type dat zenuwachtig is voor een wedstrijd maar slapen blijkt nu toch erg lastig. Het helpt ook niet mee dat we bij een goedkope backpackers zitten in een soort schuurtje in de achtertuin waar precies een bed inpast en je op een matras ligt met spiralen die in mijn spieren prikken. Anyway, voordat de wekker om 04.20 gaat sta ik op zodat ik het lekker rustig aan kan doen met drinken, eten en bidons vullen.
05.10uur
In het donker lopen Roos en ik 20 minuten richting de start over het parcours net als de ruim 2000 andere deelnemers. We zien Bas Diederen hardlopen met zijn wetsuit al half aan en ik ben blij dat ik het nog even rustig aan mag doen. In de wisselzone wens ik hem succes en maak mijn spullen in orde waarna ik nog even rustig bij Roos ga zitten. Het voelt nog fris als ik mijn wetsuit aantrek terwijl de zon langzaam opkomt. Ik lever mijn spullen in en spreek Diederik Scheltinga nog even die als coach van Bas mee is. Bij Roos nog een paar flinke slokken sportdrank, snel een kus en zorgen dat ik op het strand vooraan kom te staan terwijl het volkslied klinkt en de pro´s al bijna mogen starten.
56.58 minuten zwemmen
Oud trainingsmaatje Eddy Lamers heb ik voor de start niet meer gezien maar met hem en Diederik heb ik de dag ervoor nog een paar ´startjes´ geoefend. Dat betekend rennen over het strand zo ver mogelijk het water in en dan met dolfijnen sprongen door de branding heen duiken en tegen de golven in zwemmen. De spanning voor de start is om te snijden en zelfs ik heb moeite om van de cheerleaders te genieten die in korte rokjes voor ons staan te dansen. Na het aftellen en het startschot ren ik zo hard als ik kan de zee in en ben goed weg terwijl de zon net opkomt, de hele pier vol staat met publiek en er zo´n duizend atleten achter mij aan duiken. Zonder me meteen helemaal kapot te zwemmen vecht ik mij na 300m om de eerste boei heen en probeer ontspannen te zwemmen en aan de golven te wennen. De golven maken het moeilijker om bij iemand in de voeten te zwemmen waardoor ik vaak op moet kijken om aansluiting te houden en soms in te halen. Het is een grote rechthoek van 3,8km zwemmen en eenmaal op de terugweg is het heel moeilijk oriënteren. De lage zon schijnt recht in mijn gezicht als ik vooruit probeer te kijken en de boeien zijn alleen te zien als je kijkt van boven op een golf. Daarnaast zijn er niet meer zoveel zwemmers in de buurt en iedereen kiest ook nog een andere route waardoor ik veel moet kijken en niet echt lekker door kan zwemmen. Ik probeer nog te versnellen als ik zie dat ik er bijna ben en krijg een gevoel van opwinding dat het nu echt gaat beginnen.
5.54.35 uur fietsen
Tijdens de wissel voel ik me heel even dizzy maar als ik op de fiets spring hoor ik Roos en Diederik mij aanmoedigen en rijd ik met een goed gevoel de stad uit. Na 30 minuten fietsen, vlak voor de eerste heuvels komt Eddy mij voorbij in de afdaling met het compliment dat ik goed heb gezwommen. Het verbaast me dat ik sneller was en op afstand van elkaar rijden we in een groepje de eerste heuvels waarbij ik wat verlies in de afdalingen maar dat ik weer goed maak heuvel op. Ik vraag me nog af waarom Eddy het zo rustig aan doet als ik hem na 45min laat gaan en nog lang kan zien maar achteraf blijkt dat hij een hoog tempo reed wat voor mij nog iets te veel was. Vooraf hoorde ik veel over verschillende soorten wind, ik houd niet echt van wind dus dacht ik zie het wel. In de langwerpige ronde van 90km blijkt de eerste helft heuvels te hebben en de tweede helft langs de zee te gaan met deze dag een forse oostelijke wind tegen. Na 80km was ik echt kapot en toen ik terug in het centrum was wist ik niet hoe ik die tweede ronde nog moest rijden. Nadat ik geprobeerd heb te lachen bij de aanmoedigingen van Roos en Diederik heb ik mijn best gedaan zoveel mogelijk te eten en drinken voor nieuwe energie. Door mijn prima zwemmen en eerste stuk fietsen werd ik na deze inzinking de hele tweede ronde ingehaald waarbij de heuvels wel weer iets beter gingen maar het laatste stuk tegen de wind in was eindeloos. Als ik op mijn ligstuur lag zag ik de smiley en het hartje dat Roos die ochtend op mijn onderarmen had getekend met watervaste stift en probeerde ik weer te grijnzen en door te zetten. In de stad zie ik Roos weer en probeer heel voorzichtig mijn voeten op mijn fietsschoenen te doen maar beide benen schieten in de kramp waardoor ik mij zorgen maak over het afstappen. Dat ging gelukkig goed en in de wissel bereid ik me voorzichtig voor op de marathon die komen gaat.
3.52.37 uur hardlopen
Tijdens het eerste stuk hardlopen ben ik blij verrast hoe goed dit gaat en door het vele enthousiaste publiek. Omdat het op de fiets net leek of er iemand een zak zout over mij heen had gegooid drink ik steeds wat ORS uit mijn flesje om mijn mineralen/elektrolyten bij te vullen. Ook een paar passen wandelen voor wat slokken cola is hemels. In mijn eerste ronde van 14km komt de latere winnaar en oud wereldkampioen Frederik van Lierde (Belg) voorbij met camera motor en ik besluit een paar minuten met hem mee te lopen om hem aan te moedigen en een keer aarzelend via de camera naar mijn moeder in Nederland te zwaaien. Het vele publiek is echt mega enthousiast en vaak hoor ik Frenk, Frenky of ‘Dude you’re looking great’ van meiden in bikini. In het rustigere stuk kon Roos twee keer per ronde een stukje mee lopen voor een praatje dus dat was ook iets om naar uit te kijken. De tweede ronde ging prima en heb ik op het eenzame stuk nog een tijdje meegelopen met Jodie Swallow die de wedstrijd knap won en waarnaast ik veel heb getraind in Stellenbosch. In het begin van de derde ronde kreeg ik kramp in mijn hamstring en telkens als ik weer verder wilde lopen kwam de kramp terug. Toen ik weer verder kon ben ik nergens meer gestopt om wandelend te drinken maar dronk ik water tijdens het lopen. Mijn maag ging goed dus nam ik wat meer gels dan gewoonlijk omdat dit misschien tegen kramp zou helpen maar met zo’n 6km te gaan stond ik nogmaals stil. Daarna weer door blijven rennen aan de rand van het fietsparcours, omdat inmiddels een groot gedeelte van de deelnemers moest wandelen en ik geen onverwachtse bewegingen wilde maken. Gewoon rechtuit lopen, helder blijven kijken en glimlachen om de ontspanning te helpen met focus op een hoog ritme. De hele finish straat met rood tapijt had ik voor mijzelf. Na een high five met Diederik kwam ik over de finish heen waar ik Roos op een verhoging uit haar dak zag gaan. Ik hoorde dat ik was gefinisht in 10.53.33 uur, langzamer dan verwacht maar gelukkig nog wel onder de 11uur. Als 158e man, 179e totaal en 16e in de leeftijdsgroep 25 t/m 29 jaar. Ik voelde me nog prima maar hoe mijn benen later voelde kan je je denk ik alleen voorstellen als je weleens zo’n wedstrijd hebt gedaan. Niet normaal!
0.00uur
Sloot de finish waar ik met Roos, Diederik en Eddy nog de laatste deelnemers heb binnengehaald net als de winnaars van de dag. Inmiddels voelde ik me alsof ik 300kilo woog en moest ik mijn fiets ook nog ophalen. Tenslotte terug naar ons tuin schuurtje om op dat ‘fijne’ bed te liggen. Gelukkig was ik moe genoeg om te slapen!
Iedereen bedankt!
Naast de telefoontjes met familie na de finish was het vooraf en de ochtend na de wedstrijd enorm leuk om te zien hoeveel mensen hadden meegeleefd met deze wedstrijd. Op de korte afstanden haal ik een veel hoger niveau en de ITU sprint in Kaapstad was een geweldige sportieve prestatie voor mijzelf. Deze Ironman maakt toch veel meer indruk bij het publiek heb ik gemerkt. Ik denk doordat het een mega evenement is en de enorme uitdaging in afstanden die voor de meeste mensen niet voor te stellen is. Mijn foute indeling van het fietsen heeft me heel veel tijd gekost, van de hele wedstrijd heb ik veel geleerd en de hele trip was een bijzondere ervaring. Een Ironman met zwaar parcours en zware omstandigheden was een droom van mij en omdat je nooit weet wat de toekomst brengt ben ik heel blij dat ik dit nu op deze manier heb mogen beleven.
The man who risks nothing, gains nothing. – Neil Armstrong
