Al ruim 10 dagen ben ik in Kaapstad Zuid Afrika waarbij veel mensen zich afvragen wat ik daar doe en dat is best een goede vraag. Normaal werk ik nooit zo veel als ik in Nederland ben en dat doe ik hier ook niet. Eigenlijk is het dus een vakantie maar ik lig niet alleen maar op het strand en hang ook niet de gebruikelijke toerist uit. Ik ben graag op de niet toeristische plekjes, houd van een uitdaging en heb mijn vriendin en racefiets mee genomen waarmee ik mij vermaak. Waar de meesten in een bus naar de toeristische plek rijden zie ik onderweg op mijn racefiets na flinke beklimmingen nog veel mooiere uitzichten en kom op de kleine lokale strandjes tussendoor. Zwemmen in deze zee is ook een flinke uitdaging, aan deze kant van Zuid Afrika is de zee ijskoud terwijl de buitentemperatuur erg warm is, na een flinke shock waarbij ik naar lucht hap en alles pijn doet van de kou probeer ik te ontspannen en te zwemmen zoals ik al die uren in het zwembad heb geoefend maar dat valt niet mee. De golven zijn zoals altijd te gek! Het zwembad bij Seapoint is een mix van zwembadwater en zeewater, 50m lang en de hele dag open waardoor er altijd voldoende ruimte is voor een eigen baan om in te trainen. Als je bilateraal adem haalt zie je aan de ene kant Lionshead (een puntachtige berg naast de tafelberg) en aan de andere kant uiteraard de zee. Voor mij is het wel wat fris nog maar dat zijn de binnenbaden in Nederland voor mij ook. In plaats van de gewilde warme douche na afloop droog ik nu op in de zon.
We logeren bij Greenpoint en langs de zee zie je heel veel hardlopers, na 1 week hardlopen langs verschillende kanten zee met uitzicht op de bergen begon het te kriebelen. Roos en ik zijn Lionshead opgeklommen waarbij stukken op handen en voeten gaat, hierboven hebben we de zon onder zien gaan terwijl het daarna volle maan was en we de hele stad en de tafelberg in het donker konden zien verlicht door de maan. Mijn volgende run ging dus twee dagen later in de volle zon met een flesje water in mijn rechterhand vanuit onze lodge tegen Signal hill op (de kont van de berg die op een leeuw lijkt). Meteen al twijfels, dit is niet hardlopen zoals ik dat ken, het is te stijl en een erg moeilijk paadje vol met stenen die vast liggen en af en toe stenen die los liggen en des te verder ik kom ook meer afgronden. In tegenstelling tot langs de zee zie je hier geen hardlopers, eigenlijk helemaal niemand. Uiteraard krijg je verre uitzichten als je hoger komt maar ik zie er helemaal niks van want ik moet me 100% concentreren om over die stenen heen te dansen met af en toe een paar normale stappen of sprongetje. Concentratie en controle houden is moeilijk en het duurt ook niet lang voordat ik over een steen val en me helemaal rot schrik. Even bijkomen, wat drinken, genieten van het uitzicht en ik zie dat ik over de rug van de leeuw naar de kop ‘lionshead’ toe kan. Op weg naar de top keer je niet eerder om dan dat je er bent alleen moet je daarna nog terug. Het lopen doet me denken aan touwtjespringen waarbij je stappen zich moeten aanpassen aan het touwtje, hier tijdens het rennen moeten mijn stappen zich aanpassen aan het pad vol met stenen alleen is nu het ritme nooit hetzelfde. Ik vraag mezelf af of het gezien mijn doelen verstandig is net zoals ik op de mountainbike weleens deed, mijn conclusie is bij beiden dat er een risico aan zit op blessures maar ik tegelijk ook aan mijn skills en kracht werk. Berg af blijkt ook hartstikke moeilijk omdat je neigt om sneller te gaan dan dat je technisch aan kan op dit pad en mijn bovenbenen lijken uit elkaar te knallen, eventjes verder wandelen verandert hier niks aan, het lijkt of ik een halter van 100kg in mijn nek heb liggen en mijn energie raakt ook langzaam op. Eenmaal terug beneden loop ik over het asfalt richting de lodge nog een aantal korte versnellingen waarbij het lijkt alsof ik vlieg. Ik trakteer mijzelf op een colaatje, pannekoek met nutella en banaan en lig ’s middags met Roos op het strand bij Camps Bay met uitzicht op die sierlijke berg ‘Lionshead’.
Travel as much as you can, as far as you can and as long as you can, life is not meant to be lived in one place
